Onthand. Ik denk dat dit woord goed omschrijft, in welke situatie ik me bevind en hoe dat voor me voelt. Mijn handen zijn mijn instrument, ik raak aan, ik voel en luister met mijn handen. En dat kan niet meer. Ik voel me letterlijk ont-hand.
En zoals het er naar uit ziet, zal dat nog wel een tijdje zo blijven. In ieder geval tot 20 mei, zoals de laatste aankondigingen van de overheid ons lieten weten.
Opluchting en ook verdriet laten zich beurtelings voelen. Opluchting omdat ik vooral in mijn branche collega’s de gekste maatregelen zag nemen, voor als ‘we binnenkort weer mogen’. Met mondkapjes, speciale schorten en handschoenen, gewapend met desinfectie spray, infrarood thermometers, zoveel mogelijk op anderhalve meter afstand en dan wel aanraken?? Ik kan me er niks bij voorstellen…
Tegelijk realiseer ik me dat de verlengde maatregelen van het kabinet voor velen betekent, dat ze dit financieel niet volhouden en wellicht failliet gaan of in de problemen komen.
En hoe is dat voor mij? Hoe ga ik nu verder?
Het idee van een anderhalve-meter-maatschappij roept bij mij weerstand op. Weerstand en opstand. Ik wil het niet! Alles in me verzet zich hiertegen.
Maar ja, de maatregelen zijn er niet voor niets en ze worden niet licht genomen. En dat geloof ik echt! Ik ben blij dat ik niet in de schoenen sta van minister president Rutte en zijn collega’s. Welk besluit er ook genomen wordt, het zal toch nooit naar tevredenheid zijn van iedereen. We wíllen dit niet, maar we móeten wel.
En zo verandert mijn weerstand in aanvaarding en overgave. Ik accepteer. Ik beweeg mee. En ik neem het bij de dag. En kijk naar wat wél mogelijk is, passend bij wie ik ben en in mijn tempo. Van stilstand naar beweging, van terugtrekken en sluiten naar openen en uitreiken. Zoekend in deze nieuwe, vreemde wereld. Soms een beetje wiebelig, met misschien een vallen, maar zeker ook weer een opstaan.
Massage zal helaas voorlopig niet mogelijk zijn, maar gelukkig kan ik wel wat anders doen. Ik kan luisteren, niet met mijn handen maar wel vanuit mijn hele lijf. Op afstand, via telefoon, videobellen of een wandeling.
Wil je meer weten? Heb je hulp nodig? Of wil je je verhaal kwijt? Neem dan gerust contact met me op.
Houd vol. Samen komen we er wel!