Deze tijd, de tijd van de coronamaatregelen, waarin we gedwongen afstand hebben moeten nemen van onze gewone dagelijkse routine, maakt veel los bij ons allemaal. Net als bij iedere verandering gaan we door verschillende fases heen, met de daarbij horende emoties. En omdat we niet allemaal hetzelfde zijn, doen we dat op onze eigen manier en in ons eigen tempo.
Na de eerste schok (schrik, verbazing) volgt er vaak eerst ontkenning van de situatie. Gebeurt dit echt? Langzamerhand gaan we ons meer en meer zorgen maken, wanneer we ontdekken dat het erger is dan we aanvankelijk dachten (angst). Omdat dit een situatie is die wij niet zo fijn vinden, zoeken we een manier om met de angst om te gaan en meestal ontstaat er weerstand tegen de angst en tegen de situatie die dit veroorzaakt. We raken geïrriteerd, worden boos, gaan mopperen of komen in opstand.
Wanneer de situatie, zoals nu de Corona-crisis voort blijft duren kan er een gevoel van neerslachtigheid, verwarring en soms ook rouw ontstaan (verdriet). Je voelt je wellicht ongelukkig en loopt met vragen als ‘Hoe nu verder?’ ‘Wat ben ik allemaal kwijtgeraakt’ “Hoe kom ik hier doorheen?’ Gelukkig leidt dit meestal tot een berusting in de situatie zoals hij is.
En dat is goed nieuws! Vanuit deze fase gaan we op zoek naar nieuwe manieren om met de situatie om te gaan, onze creativiteit wordt aangesproken, nieuwe initiatieven worden opgezet, de energie komt terug. (vitaliteit, blijdschap) Zo komen we uiteindelijk tot acceptatie en integratie van de nieuwe situatie en wordt de verandering het nieuwe ‘normaal’.
Deze fases lopen niet altijd lineair, soms spring je een beetje heen en weer, sla je een stap over of val je weer terug.
Ik merk bij mijzelf dat ik momenteel schommel tussen de fase van neerslachtigheid, naar weerstand maar ook vitaliteit. Dat betekent dat ik de ene keer niet vooruit te branden ben en maar zo’n beetje op de bank blijf hangen, en de andere dag volop in de actie duik, de tuin in ga, een nieuwsbrief schrijf, yoga oefeningen doe. Mijn stemming en humeur schommelt
daar heerlijk in mee. Nou ja heerlijk? Dat is het dus niet altijd.
Het is zoeken, onderzoeken, voelen, afstemmen, met mijzelf en met mijn dierbaren. Mijzelf afvragen wat heb ik nodig op dit moment, hoe kan ik er zijn voor anderen, hoe verhoud ik me tot mijn omgeving en alles wat er speelt, hoe kan ik daar mee zijn?
Hoe is dat bij jou?
Herken jij de fases?
Waar zit jij in dit proces?
Hoe ga je daar mee om?
Wat is je verlangen?
Wat heb je nodig?